sonbaharın büyülü bir güzelliği vardır.baharların içinde ilkbahar kadar sevilmez.yazın bittiği kışın başladığı gerçeklikle başbaşa bırakır bizi.bir yandan korkutucudur.üzerinizde ki incecik kıyafetlerin akşam üsteri sizi üşütmeye başladığını farkedersiniz,gece uyanıp pencerenizi kapatmaya başlarsınız,dondurmayı daha az yemek istiyorsunuzdur.şimdi kışın takvimsel olarak son günlerini yaşadığı bu dönemde aslında ilkbaharı anlatmak gerekirdi.şunu farkettim ki ilkokulda öğrendiğim mevsimlerde geçen sonbaharı yaşamıyorum artık.sınıfta genelde askıların yakınında bir mevsim cetveli dururdu.okula başladığımız günlerde sonbaharı tanır ve öğrenirdik.sonbahar bizim için okul demekti yani mutsuz ederdi.ama o resimlerde sararmış ağaçlar,dökülmüş yapraklar olurdu.hava hafiften griydi ama çok değil.bir hazırlık olurdu bütün canlılarda,yaklaşan kış için.sonbahar güçlü bir mevsim,daha karakteristik.ilkbaharın sarhoşluğu,yazın miskinliği ya da kışın kasveti yoktur onda.doğanın en gururlu olduğu dönemdir.insanlar kendine dönmeye başlar,yeni kararlar alır.sonbahar doğanın uyanışını başlatır.sarı,turuncu,kırmızı ile boyanmış bir mevsim ve ağaçlar görmeyi diliyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder