Bir insanın en büyük acısıdır yaptığına pişman olmak. Öyle bir çukurdur ki bu,adımını atarken atlatılabilecek kadar yüzeysel görünen bu çukur ancak ayağınız kaydığında,altında yatan bataklığı fark ettirir. Tutunacak kuru bir dal bulamadığınızda kendinizi yoğun balçığın içine gömmek ve bir an önce kaybolmak istersiniz.
en çok neden pişmanlık duyar insan:yaptıklarımız için mi;yapmadıklarımız için mi pişman oluruz.benim pişmanlıklarım yapmadıklarıma olmuştur.denemediğim,peşinden gitmedim için hayıflanırım.sonucunu iyi ya da kötü olmuştur farketmez.bilirim ki yaşadığımın adı pişmanlık değildir.hatadır belki adı ne bileyim.önünüzde yapmanız gereken bir seçim,gitmeniz gereken bir yol varsa,karar vermek zorundaysanızdır, düşünürsünüz pişman olur muyum diye.hemen bir hayat hesabı çıkarırsınız artılar eksiler.tabii bu hesabı yapacak zamanınız ve sağlam bir ruh haliniz varsa.
bazen de insan içinden geldiği gibi davranmak ister. ne bileyim bazen pişman olmak da büyütüyor bizi.yaşadıklarımızın kıssadan hissesiyle yol almak doğru yolu buldurtuyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder