mezarlık

kimimizin yolunun üstünde vardır ve hergün önünden geçer,kimimizse şans eseri karşılaşırız bir yere giderken.ya da en fenası bir yakınımız öldüğünde.korkutucu,gerilimli,hüzünlü ve sakin bir mekanlardır.mezarlıkta bulunmanın insanları ürkütmesi kadar doğal birşey olamaz.bize hayatımızın bir sonu olduğu gerçeğini hatırlatır.yanından geçerken bir fatiha okumak ya da en azından tedirgin olmak zorunda hissederiz kendimizi.aslında çok fazla mezarlık ziyaret etmiş biri değilimdir.mezarlık yol kenarında görece şehrin içinde olsa bile bende herzaman sessizmiş gibi bir his uyandırır.sanki dünyanın bütün gürültüsü görünmez duvarlarla engellenir ebedi misafirleri için.varolan sadece ağaçların sessiz salınışlarıdır.özellikle anne baba tarafından yazılmış orada yatan çocukları için bir kısa söz varsa içim burkulur.mezarlık ziyaretleri kısa tutulur ve belli zamanlarda yapılır.ve zaman içinde ziyaret sıklığı azalır.genelde şehrin dışına yapılan mezarlıklar günümüz toplumunda şehirlerin büyümesiyle şehiriçinde sıkışıp kalmışlardır.bayram arefelerinde önünde toplanan çiçekçi ve ziyaretçi haricinde sakinlik ve sessizliklerini korurlar.