16 Aralık 2010 Perşembe

sesimi duydum

insanın kendi sesini duyması kadar acı verici bir his yoktur bu dünyada.bahsettiğim durum şudur bir mekanik alete sesinizi kayıtlıdır.video,cd herhangi bir şey.eskiden kasetlere kaydederdik sesimizi ya şiir okur ya şarkı söyler ya da konuştururduk ev ahalisini hani.işte benim kendi sesimle tanışmam da böyle olmuştu.günün birinde kasetçalara boş kaset koyup şarkı söylemeye karar verdik arkadaşımla .çok eğlenecek ve şarkılarımızı diğer arkadaşlarımıza dinletecektik.efendim biz  kaseti taktık ve düğmeye bastık gülmeye direnen seslerimizle günün popüler şarkılarından birini(artık hangisiyse)başladık söylemeye.haaa birde utanmadan düet yapıyoruz bir o bir ben söyledik.sonunda bütün gülme isteğimizi koyvererek kapattık kaseti.sıra şarkımızı dinlemeye gelmişti,kaseti başa sardık ve bastık play'e.hışır huşur seslerinin ardından bizim şarkı başladı ama o da ne.dehşetle açıldı gözlerimiz birbirimize bakıyorduk.onun sesi benim için çok normaldi,o sesin yanı sıra bana ait olduğunu düşündüğüm bir başka ses vardı.bu ben miydim?o da aynı dehşet duygularıyla bakıyordu bana.sonra başlarımız yere indi,ikimizde de kaseti durdurama gücü yoktu.boşluğa bakıyorduk.insanların beni bu şekilde duydukları ve iğrenç bir sese sahip olduğumu,yıllardır bunu bana yansıtmamak için neler çektiklerini düşünüyordum.bundan sonra konuşmaya nasıl devam edecektim.kendi sesim çınlıyordu kulağımda.ince,tiz,kırık ve sinir bozucu bir ses.şarkı bitti sonunda ve arkadaşım sessizce kalkıp eve gitti.uzun süre atlatamayacaktık bu durumu.günler sonra birbirimize kendi seslerimizin ne kadar boktan olduğunu söyledik.ikimizde hayır senin sesin güzel benim ki berbat diyorduk.bu acı travmanın etkileri herkesin kendi sesini böyle duyduğunu anlayınca geçti sonunda.fakat heyyyhatt hiçbir dost meclisinde şöyle içimden gelerek şarkı söyleyemeyecektim.ağzımı açtığımda o çocuk sesim yankılanacaktı kulağımda.
        işte benim korkularımdan biridir bu kendi sesimle karşılaşmak.hiçbir zaman telesekreterim olmayacak,kimseye sesli mesaj bırakamayacağım, aile ve dost ortamlarında video çekimi yapıldığında konuşmadan kameraya bakacağım ve insanlar benim ruh hastası olduğumu düşünecek.hayır ben sadece kendi sesinden korkan biriyim.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder